Yazmak nefes almaktır

Şimdi mesela başlıkta söylendi ve bitti gibi her şey. Yine de bir bakalım neler eklenebilir. (not; yazarken düşünmek ve düşündüğünü de eşzamanlı aktarıyor olmak epey keyifli) şöyle ki, nefes almaktan başlayacak olursak hani, o kadar içimizdedir ki en az dışımızda olduğu kadar. Buradan yazmaya nasıl bağlayacağımı da yine hali hazırda düşünerek yazmaktayken bulacağım sanıyorum. Aklıma şu geliyor; yazabileceğim olası şeyler dışarımda bir yerlerdeyken nefes alırcasına bunları içimde değiştiriyor, dönüştürüyor ve benle olan etkileşimin ardından malzemeyi ete kemiğe büründürüyorum. Buraya kadar hoş. Bundan sonrasında başlığa tekrar bir el atmak gerekiyor sanki. Ne diyelim; yazmak aldığı nefesi dönüştürmekle kendinden dışa atmak ancak attığı kadarıyla bir miktarını da içinde tutmayı sürdürmektir. Başlık olamayacak kadar uzun olduğu için burada paragrafın içinde saklanıversin.

Neyse, yazmayı o kadar çok seviyorum ki, yazmak üzerine bir şeyler yazmak kaçınılmazdı benim adıma. Zihnime gelenlerden sindirip, dönüştürüp dilime dökülenler ise bunlar oldu…