top of page
  • Yazarın fotoğrafı: Admin
    Admin
  • 1 Ağu 2022
  • 1 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 1 Eki 2022

Merhaba,

Bu sitede ilk yazım bu olacak :) Uzun zamandır üzerine kitaplar okuduğum ve eğitimlerde dinlediğim 'Gerçek kendilik' kavramıyla başlamak istedim. Üzerimdeki etkisinden yola çıkarak...


Şöyle bahsediliyordu; gerçek kendilik; duygumu bir rehber edinerek kendi doğal ihtiyaçlarımın peşinden gidebilmek. Bir başkasının beklentilerini karşılamak uğruna bir yaşamdan ziyade kendim kendimden ne bekliyor ve umuyorum sorularına yanıt verebilmek.

Sanıyorum bu kısım pek çok kişiye hitap edecektir. Esas konu şurada başlıyor ki, neyi başkaları için yapmaktayım, ve bu başkaları dediklerim kim? Ayrıca kendimi ve istediklerimi ne kadarıyla ayırt edebiliyorum diğerlerinden...


Sahiden doğal ihtiyaçlarımın neler olduğunu algılayabiliyor muyum?

Bu gibi sorulara şöyle bir yanıt sunuluyor ve hikaye bebeklik döneminden başlatılıyor. Eğer ki ilgisini, şefkatini, sevgisini sunmuş, koruyup kollamış ve kapsamış bir ebeveyn tarafından yetiştirilmişsem doğal ihtiyaçlarımı bilebilir ve bunların peşinden destek göre göre gidebilirim.

Bunlardan bir kısmının eksikliğinde ise kendimi tanımlamam zorlaşır. Çünkü ebeveynim çoğu defa beni değil kafasındaki bebeği görmektedir. Onun gözlerinin içine içine bakarım oralarda bir yerlerde kendimi görebilmem, bulabilmem ve tanımlayabilmem için. Bu da beni büyüdüğümde ince ayarlarıyla yüz okuyabilen biri yapar. İnsanların yüzündeki en ufak değişimler kendiliğimi sarsar.

Göremediysem o gözlerde kendimi, yahut kendime yabancı hissettiğim bir başkasının-annenin kafasındaki beni- görmek durumunda kalmışsam, kendi doğal ihtiyaçlarımın nasıl ayırdına varabilirim ki? Bana uyumlanmayan ve eşlik etmeyen bir bakım veren olmadıkça kendimi hayat boyu aramam gerekecektir böylece.

Neyse ki hikaye bebekliğimizle sınırlı değil ve yaşam boyu hayatımıza kattığımız insanları rehber edinebiliyoruz kendimize, bize bizden bir parça gösterene tutunabiliyor ve ihtiyaçlarımızı -temel ihtiyaçlarımızı- giderebiliyoruz bir şekilde. Yaşam ilk dönemlerimizde sunmadığı fırsatı bir şekilde gelişimimizin başka dönemlerinde karşımıza çıkarabiliyor nihayetinde.


Görebildikçe, ümidi sürdürdükçe ve arayışta kaldıkça.




bottom of page